
Joel bij
NH 2002-2014
Joelviering
bij Nederlands Heidendom van 2002 tot 2014
Door Axnot Van Fivelgo
Nog drie
weken en een paar dagen te gaan. Onze harten beginnen al harder te kloppen
voor Joel. Nog even we en we mogen weer afreizen. Iedereen met zijn
eigen groep naar zijn eigen thuisbasis of misschien nieuwe locatie?
Wij van de kerngroep van Nederlands Heidendom wensen iedereen al een
prachtige joeltijd toe en heel veel succes in de voorbereiding!
Even wat
herinneringen ophalen!
Wij vieren
dit jaar ons twaalfde! joelfeest op rij en alweer de 8ste op onze eigen
thuisbasis. onze Joelhof aan de voet van de Lochemseberg. Maar wij hebben
ook de eerste jaren wat omgezworven voor we eindelijk ‘de plek’ gevonden
hadden waar we sindsdien ieder jaar weer gastvrij ontvangen worden en
ongestoord onze gang konden gaan.

In 2002
vond onze eerste joelfeest plaats, niet zoals nu een heel weekend en
onder dak, maar nog slechts een dagdeel met een rad verbrandingsritueel
in het natte bos van de Zuid Veluwezoom waarna we onze kleren droogde
en de innerlijke mens natten in de kroeg. In die tijd werd de basis
gelegd. Het jaar daarop in 2003 was er voor het eerst wel sprake van
een heel weekend in een huisje op een huisjespark in Wissel aan de oostkant
van de Veluwe. Nu met voordrachten lekker eten en drinken en een mooi
ritueel rond de rad verbranding.

In 2004
vertoefden we het midwinterweekend in de jeugdherberg van Doorwerth
waar we een eigen afgesloten vleugel van het gebouw tot onze beschikking
hadden. Het personeel was totaal niet bekend met heidenen en joel. Ze
konden echter hun nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze zagen ons ‘het
halve bos’ mee naar binnen slepen en nog veel meer onbekende attributen
zoals drinkhoorns, zelfgemaakte bokken en drank (mede) die ze nooit
eerder gezien hadden, laat staan gedronken. Maar ze durfden ons niet
rechtstreeks te vragen wat we aan het doen waren. Met het smoesje van
‘koffie van het huis’ lukte het ze bij ons binnen te komen en eens te
zien wat we aan het doen waren. Ze kwamen maar liefst met z’n drieën
koffie brengen. De aanblik van het tafereel dat ze aantroffen gaf ze
lang niet genoeg informatie en de gezichten die ze trokken leverde ons
heel wat hilariteit op. Bij het vertrek op het einde van het weekend
hebben we even de tijd voor ze genomen. Ons rad verbrandingsritueel
was dat jaar legendarisch in het holst van de nacht bij de beroemde
Wodans eiken. Na een hele nacht doorzuipen was het de volgende ochtend
opruimen, in pakken, snel naar huis want een aantal van ons moest ’s
avonds weer optreden en we wilden er allemaal bij zijn. Het was die
avond ‘Incktswaertenacht’ in Eindhoven met Grimm + Fluisterwoud + Heidevolk
+ Walpurgisnacht + Wapenspraak & Drinkgelag (B)

Midwinter
2005 was onze inwijding, het was afzien in ontberend Utgard. Toen we
vertelden wat het plan was haakten alle vrouwen in ons gezelschap en
ook enkele manlijke watjes af. De ruggengraat van NH bleef over in het
prehistorisch dorp van Natuurpark Flevoland. Het plan was om een heel
weekend te blijven, maar dat lukte zelfs ons ‘diehards’ niet. We konden
ons maar amper warm houden bij het vuur, hoe hoog we het ook stookten.
Zo goed en zo kwaad als het ging probeerden we het programma erin te
houden. Maar de moed zakte ons in de schoenen toen bleek dat de ratten
(echt gruwelijk dikke vette) er met ons eten vandoor gingen. En toen
gingen we ook andere zaken missen: er was geen w.c., geen douche, geen
bereik met onze telefoons helemaal niks dan een prehistorische boerderij
en een vuur. Maar zo veel mogelijk zuipen dan! Toen ik ’s ochtends wakker
werd na niet veel slaap (de ratten hadden het ook koud en probeerden
bij ons in de slaapzak te komen) bleek de helft van onze mannen verdwenen.
Die bleken midden in de nacht op strooptocht gegaan te zijn omdat ze
van de kou niet konden slapen en waren in de verlatenheid toch op iets
gestuit dat deed herinneren aan de beschaving. Het was een bouwkeet
en ze braken hem open. Binnen vonden ze een gasbrander en een ijzeren
emmer waar mee ze een soort verwarming wisten te maken om de ledematen
weer een klein beetje warm te krijgen. In de middag kwam er een heel
klein beetje zon bij en kwam het kwik net hoog genoeg te liggen (nog
lang niet boven nul) om ons te motiveren het mooiste joel rad te maken
dat we sinds het ontstaan van NH hadden gemaakt. Het werd ook weer een
erg mooi ritueel in de winterse kou. Toen het alweer donker was kwam
de beheerder van het terrein langs om te kijken of we nog leefden. We
zijn toen maar op zijn aanbod ingegaan om ons terug naar de bewoonde
wereld te rijden. De thermometer in de auto gaf toen, 18.00 uur al -22
graden aan. Later vernamen we dat het in de nacht -28 was geweest.
In 2006
werd in de Paderbornse midwinternacht de Ostaracommissie opgericht.
We hadden dat jaar wat interne strubbelingen bij Nederlands Heidendom.
Net als dit jaar scheidde toen een deel van ons zich af en richtte zelf
nieuwe groep(en) op en een aantal van de vaste kern kon er om verschillende
redenen niet bij zijn met Joel. Daarom besloten we toen maar om met
een klein gezelschap Joel te vieren in Duitsland. We hielden onze rad
verbranding bij de Externsteine en daarna zijn we de kroeg in gegaan
in Paderborn. Daar hebben we heel veel gezopen, maar toch wisten we
de volgende dag nog wat we besproken hadden. We hadden namelijk besproken
dat het roer om moest bij Nederlands Heidendom. Sindsdien zijn onze
zonnewendefeesten inderdaad steeds professioneler geworden en er is
nog veel meer veranderd.
Sinds 2007
vieren we Joel in onze eigen luxe Joelhof en steeds werken we een programma
af dat vrijwel ieder jaar op het zelfde neer komt en daarom traditie
mag heten.

Onze joelviering
ziet er anno 2014 in vogelvlucht als volgt uit. Als we op vrijdagmiddag
allemaal één voor één binnen gedruppeld zijn en de Joelhof is helemaal
versierd, spreekt Gerard ‘het welkomthuis uit’ een gedicht waarvan elk
jaar een aantal regels hetzelfde zijn en elk jaar een aantal regels
anders zijn. We proosten er dan op dat we allemaal weer bij elkaar zijn
gekomen op onze thuisbasis en drinken op de levenden die er niet bij
kunnen zijn. Ondertussen is Bette met door haar gerekruteerde hulpjes
klaar met haar Indo-Germaanse gerecht en gaan we aan tafel. Na het eten
is er koffie en kunnen we uitbuiken terwijl de finalisten van de heidense
schrijfwedstrijd (die ook al weer 8 jaar ieder jaar plaatsvindt!) hun
schrijfsels voordragen. Hierna is het nog even na borrelen. Maar we
blijven niet te lang op want de volgende dag wordt een zware! De volgende
dag is het ontbijten en bespreken wat er allemaal voorbereid moet worden.
Het rad dat we met midzomer gemaakt hebben moet gevuld worden. Er moet
een standaard gemaakt worden, er moeten boodschappen gedaan worden,
er moeten voorbereidingen getroffen worden voor het gastmaal etc. Even
na het middaguur zijn alle voorbereidingen klaar en lopen we naar de
Zunnebelt, een prehistorische heuvel en oude plek van samenkomst. Daar
nodigen wij onze gestorven voorouders middels een ritueel uit om ’s
avonds bij ons te komen eten. Rond theetijd zijn we dan weer terug in
de Joelhof waar we theedrinken met wat zelfgebakken lekkers erbij. We
gaan cadeautjes dobbelen en de gene die het rune houtje dobbelt is de
koning of koningin van het nieuwe lichte halve jaar. Hij of zij mag
’s avonds het rad aansteken. Na het dobbelen wordt het rituele gastmaal
(offermaal) voorbereid. We eten eerst in stilte ons varken om de genodigde
doden de kans te geven aan te schuiven en mee te doen en onze gedachten
de vrije loop te laten. Hierna wordt er naar hartenlust gegeten en gedronken
en vinden er heildronken plaats op elkaar de goden, de doden en de plaatselijke
geesten. Ook doen wij beloften voor het nieuwe jaar. Na het eten drinken
we koffie en vindt de vertoning van de film Zunnenwende plaats. We zijn
dan alweer een flink eind de avond in. Voor we naar buiten gaan voor
de radverbranding geeft Bette een korte lezing over ECER om ons te enthousiasmeren
om ook deel te nemen de volgende keer. Zij en Nina waren er wel bij
dit jaar.

Als Bette
klaar is doven we alle lichten en gaan naar buiten. We maken middels
wrijving nieuw vuur (noodvuur) en steken het rad aan. We maken er een
prachtig ritueel van in de winternacht. Hierna nemen we het nieuwe gemaakte
vuur mee naar binnen en steken alle lichten binnen weer aan. En dan
is het feest tot we niet meer kunnen.
Vaak worden
we gedurende ons Joelweekend ook overvallen door Perchten en aanverwanten.
Wil je
wat diepgaandere info over hoe wie ons joelfeest inrichten dan kan dat.
Op onze site kun je een leidraad downloaden die als onderliggend document
gezien kan worden van onze joelviering.
http://www.nederlandsheidendom.net/HET%20JOELFEEST%20-%20leidraad.pdf
|