Joel bij NH 2002-2014

Joelviering bij Nederlands Heidendom van 2002 tot 2014
Door Axnot Van Fivelgo

Nog drie weken en een paar dagen te gaan. Onze harten beginnen al harder te kloppen voor Joel. Nog even we en we mogen weer afreizen. Iedereen met zijn eigen groep naar zijn eigen thuisbasis of misschien nieuwe locatie? Wij van de kerngroep van Nederlands Heidendom wensen iedereen al een prachtige joeltijd toe en heel veel succes in de voorbereiding!

Even wat herinneringen ophalen!

Wij vieren dit jaar ons twaalfde! joelfeest op rij en alweer de 8ste op onze eigen thuisbasis. onze Joelhof aan de voet van de Lochemseberg. Maar wij hebben ook de eerste jaren wat omgezworven voor we eindelijk ‘de plek’ gevonden hadden waar we sindsdien ieder jaar weer gastvrij ontvangen worden en ongestoord onze gang konden gaan.

In 2002 vond onze eerste joelfeest plaats, niet zoals nu een heel weekend en onder dak, maar nog slechts een dagdeel met een rad verbrandingsritueel in het natte bos van de Zuid Veluwezoom waarna we onze kleren droogde en de innerlijke mens natten in de kroeg. In die tijd werd de basis gelegd. Het jaar daarop in 2003 was er voor het eerst wel sprake van een heel weekend in een huisje op een huisjespark in Wissel aan de oostkant van de Veluwe. Nu met voordrachten lekker eten en drinken en een mooi ritueel rond de rad verbranding.

In 2004 vertoefden we het midwinterweekend in de jeugdherberg van Doorwerth waar we een eigen afgesloten vleugel van het gebouw tot onze beschikking hadden. Het personeel was totaal niet bekend met heidenen en joel. Ze konden echter hun nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ze zagen ons ‘het halve bos’ mee naar binnen slepen en nog veel meer onbekende attributen zoals drinkhoorns, zelfgemaakte bokken en drank (mede) die ze nooit eerder gezien hadden, laat staan gedronken. Maar ze durfden ons niet rechtstreeks te vragen wat we aan het doen waren. Met het smoesje van ‘koffie van het huis’ lukte het ze bij ons binnen te komen en eens te zien wat we aan het doen waren. Ze kwamen maar liefst met z’n drieën koffie brengen. De aanblik van het tafereel dat ze aantroffen gaf ze lang niet genoeg informatie en de gezichten die ze trokken leverde ons heel wat hilariteit op. Bij het vertrek op het einde van het weekend hebben we even de tijd voor ze genomen. Ons rad verbrandingsritueel was dat jaar legendarisch in het holst van de nacht bij de beroemde Wodans eiken. Na een hele nacht doorzuipen was het de volgende ochtend opruimen, in pakken, snel naar huis want een aantal van ons moest ’s avonds weer optreden en we wilden er allemaal bij zijn. Het was die avond ‘Incktswaertenacht’ in Eindhoven met Grimm + Fluisterwoud + Heidevolk + Walpurgisnacht + Wapenspraak & Drinkgelag (B)

Midwinter 2005 was onze inwijding, het was afzien in ontberend Utgard. Toen we vertelden wat het plan was haakten alle vrouwen in ons gezelschap en ook enkele manlijke watjes af. De ruggengraat van NH bleef over in het prehistorisch dorp van Natuurpark Flevoland. Het plan was om een heel weekend te blijven, maar dat lukte zelfs ons ‘diehards’ niet. We konden ons maar amper warm houden bij het vuur, hoe hoog we het ook stookten. Zo goed en zo kwaad als het ging probeerden we het programma erin te houden. Maar de moed zakte ons in de schoenen toen bleek dat de ratten (echt gruwelijk dikke vette) er met ons eten vandoor gingen. En toen gingen we ook andere zaken missen: er was geen w.c., geen douche, geen bereik met onze telefoons helemaal niks dan een prehistorische boerderij en een vuur. Maar zo veel mogelijk zuipen dan! Toen ik ’s ochtends wakker werd na niet veel slaap (de ratten hadden het ook koud en probeerden bij ons in de slaapzak te komen) bleek de helft van onze mannen verdwenen. Die bleken midden in de nacht op strooptocht gegaan te zijn omdat ze van de kou niet konden slapen en waren in de verlatenheid toch op iets gestuit dat deed herinneren aan de beschaving. Het was een bouwkeet en ze braken hem open. Binnen vonden ze een gasbrander en een ijzeren emmer waar mee ze een soort verwarming wisten te maken om de ledematen weer een klein beetje warm te krijgen. In de middag kwam er een heel klein beetje zon bij en kwam het kwik net hoog genoeg te liggen (nog lang niet boven nul) om ons te motiveren het mooiste joel rad te maken dat we sinds het ontstaan van NH hadden gemaakt. Het werd ook weer een erg mooi ritueel in de winterse kou. Toen het alweer donker was kwam de beheerder van het terrein langs om te kijken of we nog leefden. We zijn toen maar op zijn aanbod ingegaan om ons terug naar de bewoonde wereld te rijden. De thermometer in de auto gaf toen, 18.00 uur al -22 graden aan. Later vernamen we dat het in de nacht -28 was geweest.

In 2006 werd in de Paderbornse midwinternacht de Ostaracommissie opgericht. We hadden dat jaar wat interne strubbelingen bij Nederlands Heidendom. Net als dit jaar scheidde toen een deel van ons zich af en richtte zelf nieuwe groep(en) op en een aantal van de vaste kern kon er om verschillende redenen niet bij zijn met Joel. Daarom besloten we toen maar om met een klein gezelschap Joel te vieren in Duitsland. We hielden onze rad verbranding bij de Externsteine en daarna zijn we de kroeg in gegaan in Paderborn. Daar hebben we heel veel gezopen, maar toch wisten we de volgende dag nog wat we besproken hadden. We hadden namelijk besproken dat het roer om moest bij Nederlands Heidendom. Sindsdien zijn onze zonnewendefeesten inderdaad steeds professioneler geworden en er is nog veel meer veranderd.

Sinds 2007 vieren we Joel in onze eigen luxe Joelhof en steeds werken we een programma af dat vrijwel ieder jaar op het zelfde neer komt en daarom traditie mag heten.

Onze joelviering ziet er anno 2014 in vogelvlucht als volgt uit. Als we op vrijdagmiddag allemaal één voor één binnen gedruppeld zijn en de Joelhof is helemaal versierd, spreekt Gerard ‘het welkomthuis uit’ een gedicht waarvan elk jaar een aantal regels hetzelfde zijn en elk jaar een aantal regels anders zijn. We proosten er dan op dat we allemaal weer bij elkaar zijn gekomen op onze thuisbasis en drinken op de levenden die er niet bij kunnen zijn. Ondertussen is Bette met door haar gerekruteerde hulpjes klaar met haar Indo-Germaanse gerecht en gaan we aan tafel. Na het eten is er koffie en kunnen we uitbuiken terwijl de finalisten van de heidense schrijfwedstrijd (die ook al weer 8 jaar ieder jaar plaatsvindt!) hun schrijfsels voordragen. Hierna is het nog even na borrelen. Maar we blijven niet te lang op want de volgende dag wordt een zware! De volgende dag is het ontbijten en bespreken wat er allemaal voorbereid moet worden. Het rad dat we met midzomer gemaakt hebben moet gevuld worden. Er moet een standaard gemaakt worden, er moeten boodschappen gedaan worden, er moeten voorbereidingen getroffen worden voor het gastmaal etc. Even na het middaguur zijn alle voorbereidingen klaar en lopen we naar de Zunnebelt, een prehistorische heuvel en oude plek van samenkomst. Daar nodigen wij onze gestorven voorouders middels een ritueel uit om ’s avonds bij ons te komen eten. Rond theetijd zijn we dan weer terug in de Joelhof waar we theedrinken met wat zelfgebakken lekkers erbij. We gaan cadeautjes dobbelen en de gene die het rune houtje dobbelt is de koning of koningin van het nieuwe lichte halve jaar. Hij of zij mag ’s avonds het rad aansteken. Na het dobbelen wordt het rituele gastmaal (offermaal) voorbereid. We eten eerst in stilte ons varken om de genodigde doden de kans te geven aan te schuiven en mee te doen en onze gedachten de vrije loop te laten. Hierna wordt er naar hartenlust gegeten en gedronken en vinden er heildronken plaats op elkaar de goden, de doden en de plaatselijke geesten. Ook doen wij beloften voor het nieuwe jaar. Na het eten drinken we koffie en vindt de vertoning van de film Zunnenwende plaats. We zijn dan alweer een flink eind de avond in. Voor we naar buiten gaan voor de radverbranding geeft Bette een korte lezing over ECER om ons te enthousiasmeren om ook deel te nemen de volgende keer. Zij en Nina waren er wel bij dit jaar.

Als Bette klaar is doven we alle lichten en gaan naar buiten. We maken middels wrijving nieuw vuur (noodvuur) en steken het rad aan. We maken er een prachtig ritueel van in de winternacht. Hierna nemen we het nieuwe gemaakte vuur mee naar binnen en steken alle lichten binnen weer aan. En dan is het feest tot we niet meer kunnen.

Vaak worden we gedurende ons Joelweekend ook overvallen door Perchten en aanverwanten.

Wil je wat diepgaandere info over hoe wie ons joelfeest inrichten dan kan dat. Op onze site kun je een leidraad downloaden die als onderliggend document gezien kan worden van onze joelviering.

http://www.nederlandsheidendom.net/HET%20JOELFEEST%20-%20leidraad.pdf