Heidensch Drinckgelagh 2015

Een verslag door Axnot Van Filvelgo

HD 2015
Na er weken lang met gezonde spanning naartoe te hebben gewerkt, was het dan eindelijk zo ver. Afgelopen zaterdag 17 januari vond het achtste Drinckgelagh in de geschiedenis van Nederlands Heidendom plaats. Voor de achtste keer ook mocht ik organisator zijn. Maar deze keer vond ik het spannender dan de voorgaande zeven keer. Ik moest het bij deze editie (door verhuizing naar het buitenland, prioriteiten elders etc.) doen zonder de hulp van de mannen die de voorgaande edities altijd aan mijn zijde stonden. En het voelde dubbel onwennig, ten eerste omdat er drie jaren tussen dit en het vorige Drinckgelagh zaten, en ten tweede omdat er in die tijd veel veranderingen plaats hadden gevonden in het heidense wereldje van de Nederlanden. (We wisten al dat het een heel ander Drinkckgelagh zou worden dan we gewend waren van vorige edities. Geen honderd bezoekers, geen ME die ons feest met argusogen zou bekijken, om maar wat te noemen).
Gelukkig bleek ik er helemaal niet alleen voor te staan. Vooral Gerard, Gijsbrecht, Nina en Bette ben ik zeer dankbaar. Maar eigenlijk moet iedereen die dit fantastische feest letterlijk en figuurlijk heeft 'meegemaakt' lof krijgen. In de dagen na het Drinckgelagh waren de superlatieven ook niet van de lucht: 'episch' en 'indrukwekkend', 'wanneer is het volgende feestje?', kreeg ik te horen. Als dat geen aanmoedigingen zijn om het volgend jaar gewoon weer, en nog eens dik over te doen…

Toen Gijsbrecht en ik om even voor zeven uur aankwamen waren we niet de eersten. Bert, Gerard en Lange Willem hadden van de mogelijkheid gebruik gemaakt om ook de avondmaaltijd te gebruiken op locatie. Ze hadden er samen al een gezellige boel van gemaakt. Gerard had prachtige consumptiebonnen gemaakt en toen we elkaar de hand drukten bleef er een bonnenboekje achter in onze handen.

Toen Gijsbrecht en ik ons ook van onze eerste biertjes hadden voorzien, gingen we naar buiten om het welkomstvuur te ontsteken en het werkte; vanaf dat moment begon het binnen te druppelen.

Bette en Nina, die er even later ook waren, hadden voor een hele avond en nacht muziek gezorgd, en al gauw verplaatste het feest zich van het vuur buiten naar binnen en ontsponnen zich levendige gesprekken. De meeste gasten kenden elkaar natuurlijk al, dus in het bijzonder keek men uit naar de nieuwelingen, ik ook. Maar Micha en Diana zag ik niet aankomen ondanks dat ik voor ze op de uitkijk stond. Dat had ik namelijk beloofd aan Micha want die vond het wel spannend zo binnenkomen tussen allemaal vreemde mensen. (Ik had in de aanloop al wat met hem gecorrespondeerd). Opeens stonden ze dus voor mijn neus en er vond een hartelijke kennismaking plaats.

Er liepen op het feest nog meer frontmannen en -vrouwen rond van andere heidense 'clubs' en zoals iedereen zich presenteerde voor de nieuwelingen had het Drinckgelagh bij tijd en wijle wel wat weg van een beurs. Micha en Diana hebben me nog enigszins nuchter meegemaakt, maar die kans bood ik andere nieuweling Diewertyr Gar die wat later kwam niet. Die mocht gelijk al constateren dat hij wat in te halen had ten op zichtte van mij en dat is hem volgens mij niet gelukt in de rest van de avond en nacht. De kennismaking was wel even hartelijk.

De avond vorderde en steeds meer mensen begonnen het wat minder helder te zien allemaal. We zongen liederen op voorzang van Frigga, waaronder Het Drinklied voor Donar, waarna de gesprekken weer verder ging en steeds levendiger en diepgaander werden.

Om elf uur was het tijd voor de Tradionele Heidense Kennisquiz. De hele zaal deed zeer enthousiast mee onder aanvoering van onze quizmeesteressen Nina en Bette. Dat Diewertyr Gar er als nieuweling met de prijs, de met de lotsrunen van Nederlands Heidendom ingekerfde drinkhoorn, vandoor ging na de traditionele Heidense Kennisquiz kan geen toeval zijn.

Het ging er hilarisch aan toe, men trachtte elkaar constant op het verkeerde been te zetten. Bert en Diewertyr lieten zich het minst in de weg lopen en stonden uiteindelijk samen in de finale. De finalevraag was zo veel mogelijk verblijfplaatsen van de Goden te noemen. Het lukte Bert niet er op één te komen. Diewertyr wist er in ieder geval eentje: Walhalla. En daarmee was hij de gevierde man van de avond.

Het moment kwam dat het voor de eersten langzamerhand tijd werd om op te stappen. Eerst nog wilden we met alle aanwezigen buiten rond de vuurkorf een grote kring vormen waarin we de hoorn lieten rondgaan. Dat was een prachtige bekroning van de avond. Maar voor de meesten was de avond toen nog lang niet afgelopen. Binnen gingen we vrolijk verder. De polonaise werd nog gelopen op, je raad het al, "Wir wollen unseren alten Kaiser Wilhelm wieder haben", van Heino. En de hoorn ging nog eens rond voor nog eens een rondje heilwensen, maar nu op nog humoristischer toon. De mede was op, en de donatie die toen door onze barman in de hoorn gegoten werd zorgden voor de genadeklap voor meerderen van ons waaronder ik zelf. Anderen gaf het juist een nieuwe boost: Nina, Sága en Bette verzorgden nog een volksdans onder enthousiaste aanmoediging van alle aanwezig en toen opeens was het drie uur! We bleken al acht uren onder dak te zijn met elkaar en omdat niemand het deed moest Gerard het toen maar doen; hij had gelijk, het was welletjes geweest: onder lichte dwang werden we naar buiten gebonjourd en ieder ging weer zijnsweegs na hartelijk afscheid genomen te hebben van elkaar.

Het achtste Drinckgelagh is volkomen geslaagd! Het doel van het Drinckgelagh toen hij voor het eerst werd gehouden in 2004, was de mogelijkheid bieden om elkaar kort na het joelfeest nog eens terug te zien, samen met mensen die niet bij joel konden zijn, of het thuis of elders vierden. Tevens moest het de mogelijkheid bieden om aan het begin van het jaar kennis te maken met andere heidenen voor mogelijke aansluiting. Voor de achtste keer zijn we hier weer zeer goed in geslaagd. De banden zijn aangehaald en verstevigd, nieuwe vriendschappen zijn ontstaan, er zijn gezamenlijke plannen gemaakt en dit alles in een perfecte ambiance en een enorm goede sfeer! Na de acht van dit jaar mogen we volgend jaar het aller heidenste getal negen aan het Drinckgelagh koppelen. Er liggen al ideeën klaar, over hoe we het volgend jaar nog iets specialer kunnen maken!